کمکم کن ای عشق نذار بمیرم
بذار که زنده باشم روتو ببینم
برس بدادم ای عشق دلم هلاکه
رسیدن تو از راه روز نجاته
تو بدادم برس عشق چشم انتظارم
هیچ ارزویی جز تو ندارم
کمکم کن تو ای عشق پرامو وا کن
بیمن این عشق عاشق صدام کن
عاشقم کن تو ای عشق اسمت قشنگه
یه عمره که دنیا سرت میجنگه
اگه عشقی نباشه دلسرگردونه
چه فایده داره اون دایکه خونه
هرچی که دارم من از تو دارم
تو زندگیمی دارو ندارم
باور ندارم هرچیکه دارم
میخوام رو سینه ات
من سر بذارم
کمکم کن تو ای عشق عاشقترینم
منو قربونیت کن ای نازنینم
هرچی دارم عزیزم من از تو دارم
تو همه زندگیمی دارو ندارم
تو بدادم برس عشق چشم انتظارم (ادامه)

ای عشق من ای زیبا نیلوفر من
در خواب نازی شبها نیلوفر من
در بستر خود تنها خفته ای تو
ترک من و دل ای مه گفته ای تو
ای دختر صحرا نیلوفر آه نیلوفر آه نیلوفر
در خلوتم باز آ نیلوفر آه نیلوفر آه نیلوفر
تویی نامهربان یا من
نکن جور و جفا با من
روم در کوه و صحرا
بلکه بین سبزه ها
ای نوگل دیر آشنا
یابم تو را یابم تو را
تویی نامهربان یا من
نکن جور و جفا با من
روم در کوه و صحرا
بلکه بین سبزه ها
ای نوگل دیر آشنا
یابم تو را یابم تو را
آسمانی دلبر من
عشق من نیلوفر من
ای عشق من ای زیبا نیلوفر من
در خواب نازی شبها نیلوفر من
در بستر خود تنها خفته ای تو
ترک من و دل ای مه گفته ای تو
ای دختر صحرا نیلوفر آه نیلوفر آه نیلوفر
در خلوتم باز آ نیلوفر آه نیلوفر آه نیلوفر
ای عشق من ای زیبا نیلوفر من
در خواب نازی شبها نیلوفر من
در بستر خود تنها خفته ای تو
ترک من و دل ای مه گفته ای تو
ای دختر صحرا نیلوفر آه نیلوفر آه نیلوفر
در خلوتم باز آ نیلوفر آه نیلوفر آه نیلوفر (ادامه)

دل مثل بلورم رو شکسته شکسته
غم اومده کنارم نشسته نشسته
یه حرفی برا گفتن
یه چشمی برا خفتننمانده
یه اشکی برا ریختن
رهی بهر گریختن نمانده
چه ها دیده که اینجوری شکسته
خدامیدونه و دل
بلا دیده که اینجوری شکسته
خدامیدونه و دل
خدایا
خدایا
پریشون و خرابم
ببخشا
ببخشا
اگه نامه سیاهم  (ادامه)

چه شورها که من به پا
ز شهناز می کنم
در شکایت از جهان به شاه باز می کنم
جهان پر از غم دلم
زبان ساز می کنم
ز من مپرس که چونی؟
دلی نشسته به خونی
ز اشک پرس که افشا نموده راز درونی
اگر که جان از این سفر
بدون دردسر
اگر به در برم من
به شه خبر برم من
چه حربه های نیرنگ
ز شان به بارگاه شه برم من، حبیبم (ادامه)

من از پایان شروع کردم من از مغرب طلوع کردم
بدون توشه و همراه بدون یاور و همسر
بدون اسب و ارابه بدون مرشد و راهبر
من از اعماق گمنامی من از گودال ناکامی
من از بن بست هر تصمیم پر از زخمای بی ترمیم
به دشواری شروع کردم به دشواری طلوع کردم
هزار مانع هزار دیوار هزار چاه کن به اسم یار
هزار شب ترس تیر خوردن به دست نارفیق مردن
من از وحشت شروع کردم پر از تردید طلوع کردم
قدمهام گاهی سست میشد تنم یکباره یخ میکرد
یکی مثل شبح از دور سرم داد میکشید برگرد (ادامه)

هم رازیم و هم درد از همدیگه دلسرد
تو سرکش و خسته من صبور و خونسرد
آخرین پیامم آخرین کلامم
با تو اینه برگرد ای مرد
ما که سینه هاموم مامن خدا بود
از آفت کینه دلهامون جدا بود
کینه رو تو سینه کی پرورد ای مرد
کی با خود سری کاه رو اندازه کوه کرد
آخرین پیامم آخرین کلامم
با تو اینه برگرد ای مرد
روزی که شکستی پیمانه صبرو
آهنگ جدایی رو کی زمزمه میکرد
آخرین پیامم آخرین کلامم
با تو اینه برگرد ای مرد
هم رازیم و هم درد از همدیگه دلسرد
تو سرکش و خسته من صبور و خونسرد (ادامه)

اون نگاه گرم تو جام شراب
اما سراب
زندگي بي چشم تو رنج و عذاب
رنج و عذاب
آه ِ من ترسم شبي دامنت بگيره
با دلم بازي مکن عاشق و اسير
ترسم بميره
زندگي بي چشم تو رنج و عذاب
رنج و عذاب
يک شب از روي صفا
با دلم وفا کن
يا وفا کن با دلم
يا مرا رها کن
زندگي بي چشم تو رنج و عذاب  (ادامه)

دیگه عاشق شدن ناز کشیدن فایده نداره نداره
دیگه دنبال آهو دویدن فایده نداره نداره
چرا این در و اون در میزنی ای دل غافل
دیگه دل بستن و دل بریدن فایده نداره، نداره
وقتی ای دل به گیسوی پریشونی میرسی
خودتو نگه دار
وقتی ای دل به چشمون غزل خون می رسی خودتو نگه دار
دیگه عاشق شدن ناز کشیدن فایده نداره نداره
دیگه دنبال آهو دویدن فایده نداره نداره
ای دل دیگه بال و پر نداری
داری پیر شی و خبر نداری
ای دل دیگه بال و پر نداری
داری پیر میشی و خبر نداری (ادامه)

دوسه شبه كه چشمام به دره
خدا كنه كه خوابم نبره
تو اين قفس كه زندونه منه
دلم گرفته و منتظره
خدا كنه كه خوابم نبره
ميخوام كه دل به دريا بزنم
يك سينه حرفو بكجا بزنم
چرا كسي نميگه به من
عشق و اميدم به كجا رفته
شبها وقتي كه تنها مي مونم
با غصه ها تو دنيا مي مونم
چرا كسي نمي گه به من
اون كه پشيمونه چرا رفته
دوسه شبه كه چشمام به دره
خدا كنه كه خوابم نبره
تو اين قفس كه زندونه منه
دلم گرفته و منتظره
خدا كنه كه خوابم نبره (ادامه)

وطن ترانه ی زندانی
وطن قصیده ی ویرانی
ستاره‌ها اعدامیان ظلمت
به خاک اگر چه می‌ریزند
سحر دوباره بر می‌خیزند
بخوان که دوباره بخواند
این عشیره ی زندانی
گل سرود شکستن را
بگو که به خون بسراید
این قبیله ی قربانی
حرف آخر رستن را
با دژخیمان اگر شکنجه
اگر بند است و شلاق و خنجر (ادامه)