دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ..
ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ،
ﮐﻪ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ،
ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ …
ﻭ
ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﮐﻪ
ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ …
ﻫﯿﭻ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪ !!
ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺖ
ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﺍﯼ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺟﺎﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ﺳﻬﻞ ﺍﺳﺖ،
ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻢ

در زندگی از چیزهای زیادی میترسیدم ونگران بودم
تا اینکه آنها را تجربه کردم وحالا ترسی از آنها ندارم:
از تنهایی میترسیدم…
تااینکه یاد گرفتم خود را دوست بدارم.
از شکست میترسیدم …
تا اینکه یاد گرفتم تلاش نکردن یعنی شکست.
ازنفرت مردم میترسیدم …
تا اینکه یاد گرفتم بهرحال هر کسی نظری دارد.
ازدرد میترسیدم ..
تااینکه یاد گرفتم درد کشیدن برای رشد روح لازمست.
ارحقیقت میترسیدم …
تا اینکه یاد گرفتم زشتی در دروغ است.
از سرنوشت میترسیدم
تا اینکه یاد گرفتم من توان تغییر آن را دارم.
از آینده میترسیدم …
تااینکه یاد گرفتم میتوان آینده بهتری ساخت.
از گذشته میترسیدم ..
تا اینکه فهمیدم گذشته دیگر توان آسیب رساندن به من را ندارد.
و بالاخره از تغییر میترسیدم …
تا اینکه یاد گرفتم حتی زیباترین پروانه ها هم
باید قبل از پرواز کرم باشند و تغییر آنها را زیبا میکند

من از مستي هراسم نيست
ازآن مستان بی مقدارمي ترسم
زعشق هرگز نترسيدم ؛
گريزانم از آن عاشق که يک دل دارد و يکصد هزار دلبر
و نام عشق را بر خاک ميمالد …
و هر دم در خيال خويش تمنای نگار تازه ای دارد !
ز تنهائی مرا پروا نبود هرگز ؛
از آن تن ها …
که بر تن ميزنند چنگي ز نامردی …گريزانم !
در اين آشفته بازار رفاقت ها …
به دنبال رفيقی ناب ميگردم،
زهی باطل خيالم را …
که من مخمور و اينک در پی يک خواب ميگردم

گاهی هم اینجوری فکر کنیم بد نیست
اﻭ ” ﻣــﺮﺩ ” ﺍﺳﺖ
ﺩستهایش ﺍﺯ ﺗﻮ زبرتر ﻭ ﭘﻬﻦ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ…
ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺗﻪ ﺭﯾﺸﻰ ﺩﺍﺭﺩ…
ﺟـﺎﻯﹺ ﮔﺮﯾــﻪ ﮐﺮﺩﻥ، ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺳﻔﯿﺪ میشود…
ﺍﻭ ﺑﺎ ﻫﻤــﺎﻥ ﺩستهای ﺯﺑﺮﺵ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻣﯿﮑﻨﺪ…
و ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺎﺻﺎﻑ ﻭ ﻧﺎﻣﻼﯾﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ می بوسد ﻭ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯿﺸﻮﻯ…
به او سخت نگیر..!
او را خراب نکن

ﺗﻌﻬﺪ ﺩﺍﺷﺘﻦ …
ﻋﻤﯿﻖﺗﺮﯾﻦ ﺣس ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ …
ﺍﯾﻦﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﯽ ﺳﻬﻢ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻩ …
ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯽ ﺗﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﯽ
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍت ﺗﻨﮓ میشه …
ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﺗﻌﻬﺪ ﺍﻣﻀﺎﺀ بشه ﺗﻮﯼ ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺑﯽﺍﺭﺯﺵ ﯾﺎ نه …
ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﻏﺬ ﭘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﺷﺪن ﻭ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﻧﻤوندن…
ﻋﺸﻖ ﺍگه ﻋﺸﻖ ﺑﺎشه …
ﺍصلش ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﻪﺍﯼ ﺳﻨﺪ ﺧﻮﺭﺩﻩ …
ﺗﻮﯼ ﺩل …
توى قلب …
توى عقل …
توى روح …

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود
گاهی تمام حادثه از دست می رود
گاهی همان کسی که دم از عقل می زند
در راه هوشیاری خود , مست می رود
گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست
وقتی که قلب خون شد و بشکست می رود
اول اگر چه با سخن از عشق آمده
آخر خلاف آنچه که گفته است می رود
وای از غرور تازه به دوران رسیده ای
وقتی میان طایفه ای پست می رود
هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ
بر ما هر آنچه لایقمان هست می رود
گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند
وقتی غبار معرکه بنشست می رود
اینجا یکی برای خودش حکم می دهد
آن دیگری همیشه به پیوست می رود
این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست
تیریست بی نشانه که از شصت می رود
بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند
اما مسیر جاده به بن بست ميرود

دلی را که بشکنی ( فریادش ) را نمی فهمی …
ولی نفرینش به زمینت می اندازد…
فراموش نکینم که اگر دلی را بردیم …
شکستیم …
گذشتیم و رفتیم…
روزگار حافظه خوبی دارد …
هرگز فراموش نمی کند …

افسوس …
افسوس ای روزگار..
افسوس میخورم که چرا …
با من من چنین کردی …
افسوس میخورم از کاری که تو با من کردی…
افسوس ای روزگار …
کاری با من کرد که دیگر به کسی ..
اطمینانی ندارم ..
افسوس …
افسوس افسانه ای ساخت برای من ..
برای کسانی که شاید افسانه ی مرا برای هم بازگو کنند
و افسوس بخورند به حال خراب من ..
افسوس و صد افسوس..

و درد که این بار پیش از زخم آمده بود
آنقدر در خانه ماند که خواهرم شد
با چرک پرده ها با چروک پیشانی دیوار کنار آمدیم
و تن دادیم به تیک تاک عقربه هایی
که تکه تکه مان کردند
پس زندگی همین قدر بود ؟
انگشت اشاره ای به دوردست ؟
برفی که سال ها بیاید و ننشیند ؟
و عمر که هر شب از دری مخفی می آید
با چاقویی کند
ماه شاهد این تاریکی ست
و ماه دهان زنی زیباست
که در چهارده شب
حرفش را کامل می کند
و ماهی سیاه کوچولو
که روزی از مویرگ های انگشتانم راه افتاده بود
حالا در شقیقه هایم می چرخد
در من صدای تبر می آید.
آه ، انارهای سیاه نخوردنی بر شاخه های کاج
وقتی که چارفصل به دورم می رقصیدند
رفتارتان چقدر شبیهم بود
در من فریادهای درختی ست
خسته از میوه های تکراری
من ماهی خسته از آبم
تن می دهم به تو
عروس غمگین
تن می دهم به علامت سوال بزرگی
که در دهانم گیر کرده است.
پس روزهایمان همین قدر بود؟
و زندگی آنقدر کوچک شد
تا در چاله ای که بارها از آن پریده بودیم افتادیم.

تابحال از مرز چشمانش فراتر رفته ای ؟
تو میدانی به جنگی نابرابر رفته ای ؟
لشکرت وقتی که از دشمن اطاعت می کنند
ناگزیر از دست احساس خودت در رفته ای ؟
بارها و بارها هی التماسش کرده ای ؟
بی سبب آیا به سنگرهای دیگر رفته ای ؟
هی فریبت داده اند اما تو باور کرده ای
اشتباه آیا مسیری را مکرر رفته ای ؟
مرگ یک فرمانده از درد اسارت بهتر است
با فشنگ آخر یک اسلحه ور رفته ای ؟
ضربه های بیشتر معمولا آدم می خورد
هر زمان از راههای مطمئن تر رفته ای !!