دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

دلم هوس یک دوست قدیمی کرده
یک رفیقِ شش دانگ
یک آرامِ دل ،
کسی که امتحانش را در رفاقت پس داده
و دیگر محک زدن و زیر و رو کردنی در کار نباشد
رفیقی که
من نگویم و او بشنود…
بخندم و حجم بغضم را در خنده ام ببیند…
رفیقی که بگویمش برو ، اما بماند
که نرود ،
وقتی ماندنش آرامم می کند
نیسـت…
دلم گرفته این روزها ….!!

من عقابی بودم که نگاه یک مار
سخت آزارم داد
بال بگشودم و سمتش رفتم
از زمینش کندم
به هوا آوردم
آخر عمرش بود که فریب چشمش،
سخت جادویم کرد
در نوک یک قله
آشیانش دادم که همین دل رحمی،
چه بروزم آورد…
عشق، جادویم کرد
زهر خود بر من ریخت
از نوک قله زمین افتادم
تازه آمد یادم،
من عقابی بودم بر فرازِ یک کوه
آشیانِ خود را به نگاهی دادم …

سر تا پایم را خلاصه کنند
می شوم “مشتی خاک”
که ممکن بود “خشتی” باشد در دیوار یک خانه
یا “سنگی” در دامان یک کوه
یا قدری “سنگ ریزه” در انتهای یک اقیانوس
شاید “خاکی” از گلدان‌
یا حتی “غباری” بر پنجره
اما مرا از این میان برگزیدند :
برای نهایت
برای شرافت
برای انسانیت
و پروردگارم بزرگوارانه اجازه ام داد برای :
نفس کشیدن
دیدن
شنیدن
فهمیدن
و ارزنده ام کرد بابت نفسی که در من دمید
من منتخب گشته ام :
برای قرب
برای رجعت
برای سعادت
من مشتی از خاکم که خدایم اجازه ام داده:
به انتخاب
به تغییر
به شوریدن
به محبت
وای بر من اگر قدر ندانم…

نگاه کن من چه بی پروا، چه بی پروا
به مرز قصه های کهنه می تازم
نگاه کن با چه سرسختی تو این سرما
برای عشق یه فصل تازه می سازم
یه فصل پاک، یه فصل امن و بی وحشت
برای تو که یک گلبرگ زودرنجی
یه فصل گرم و راحت زیر پوست من
برای تو که باارزش ترین گنجی
نگاه کن من به عشق تو چه مجنون وار
تن یخ بستهء پروازو می بوسم
بیا گرم کن منو با سرخی رگ هات
من اون رگ های پر آوازو می بوسم
تو رو می بوسم ای پاکیزهء عریان
تو رو پاکیزه مثل پرچم ایران
طلوع کن من حرارت از تو می گیرم
ظهور کن من شهامت از تو می گیرم
بیا ، هیچ کس مثل من و تو عاشق نیست
مثل ما عاشق و همسایه و همدم
بیا ، از شیشهء سخت و بلند عشق
مثل ارابهء نور رد بشیم با هم
نگاه کن ، من چه شبنم وار، چه شبنم وار
به استقبال دستای خزون می رم
هراسم نیست از این سرمای ویران گر
برای تو ، من عاشقانه می میرم

و من چه شادترینم، برای آمدنت
کنم هُمای دل و جان، فدای آمدنت
سری که در همه احوال، سرفرازی کرد
کنون نثار کنم من، به پای آمدنت
شکوفه زد به گياه ِ دلم، بهار آمد
ميان برف ِ زمستان، صفای آمدنت
بگو به مُطرب و ساقی، که بزم آرایند
به شادباش و، دم ِ دلگشای آمدنت
دلم چو مرغ ِ قفس، بی‌قرار و بی‌تاب است
گشوده بال و پری، در هوای آمدنت
شبم که خواب نیاید به چشم، تا به سحر
مباد بگذرم از، کيميای آمدنت
تمام ِ عمر شمردم، عبور ِ عقربه را
به ساعت ِ دل ِ خود، لحظه‌های آمدنت…
دوباره روز به شب آمد و، دلم تنگ است
برای عاشقی و، روزهای آمدنت

آسمان می خندد
و نسیم گیسوی درخت بید را نوازش می کند
بوی عشق ، شور و جوانی
در باغ سبز امید می پیجد
صدای خنده ی قلبهایمان
دنیا را نورانی می کند
دستهای گرم ، چشمان پرامید ، لبانی سوزان
با شوق یک نوازش ، یک نگاه و یک بوسه
راز دلم را فاش می کند

نمي دانم چطور بگويم
و چگونه بفهمانم
اين احساس را كه به قلم و زبان نمي آيد
تو در نگاه مني
تو در نفس مني
تو بيرون و درون مني
در چشمانم و در خيالم
نپرس كه چه ها است
افقهاي عشقم در توست
و فقط با تو
من دنيا را
دو چيز مي دانم :
يكي تو ، كه همه چيزي
و ديگر ، چيزهايي كه تو نيستي .

به تو می انديشم
ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می انديشم
همه وقت
همه جا
من به هر حال که باشم به تو می انديشم
تو بدان اين را تنها تو بدان!
تو بيا
تو بمان با من . تنها تو بمان
جای مهتاب به تاريکی شبها تو بتاب
من فدای تو. به جای همه گلها تو بخند
اينک اين من که به پای تو درافتادم باز
ريسمانی کن از اين موی بلند
تو بگير
تو ببند
تو بخواه
پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ابر هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستی تو بجوش
من همين يک نفس از جرعه جانم باقی است
اخرين جرعه اين جام تهی را تو بنوش…ـ

ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم
چند وقتی است که هر شب به تو می اندیشم
به تو آری به تو یعنی به همان منظر دور
به همان سبز صمیمی ، به همان باغ بلور
به همان سایه ، همان وهم ، همان تصویری
که سراغش ز غزلهای خودم میگیری
به تبسم ، به تکلف ، به دل آرایی تو
به خموشی ، به تماشا ، به شکیبایی تو
به نفسهای تو در سایه سنگین سکوت
به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت
به همان زل زدن از فاصله دور به هم
یعنی آن شیوه فهماندن منظور به هم
شبحی چند شب است آفت جانم شده است
اول اسم کسی ورد زبانم شده است ( ادامه )

به سراغ تو شبی می آیم… می آیم
با دو صد بوسه ی ناب، با دو صد راز و نیاز
به سراغ تو شبی می آیم… می آیم
با دلی خسته ز درد، با غم و غصه زیاد
مثل شبنم که نشیند بر گل…
چو حبابی که نشیند بر موج
مثل بارون روی گلبرگ درخت…
همچو دیدار تو با من در خواب
به سراغ تو شبی می آیم…
من به دیدار تو باز می آیم… می آیم
با دلی خسته ز درد ،
دور از این رنگ و ریا
میدهم دل به دل قصه ی تو…
قصه ی غصه ی تنهایی تو
میکشم بار غمهای تو به دوش…
خسته از دوری و تنهایی تو
به سراغ تو شبی می آیم…
به سراغ تو شبی می آیم…