دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

خدا رو می خوام نه واسه اینکه ازش چیزی بخوام
خدا رو می خوام نه واسه مشکل و حل غصه هام
خدا رو دوست دارم نه واسه ی جهنم و بهشت
خدا رو دوست دارم ولی نه واسه ی زیبا و زشت
خدا رو می خوام نه واسه خودم که باشم یا برم
خدا رو می خوام نه واسه روزای تلخ آخرم
خدا رو می خوام نه واسه سکه و سکوی و مقام
خدا رو می خوام که فقط تو رو نگه داره برام
خدا رو دوست دارم واسه اینکه تو رو بهم داده
خدا رو دوست دارم چون عاشق بودن و یادم داده
خدا رو دوست دارم چون عاشقارو خیلی دوست داره
خدا رو دوست دارم چون عاشق و تنها نمی ذاره
خدا رو دوست دارم واسه اینکه حواسش با منه
خدا رو دوست دارم آخه همیشه لبخند می زنه
خدا رو دوست دارم واسه اینکه من و تو با همیم
خدا رو دوست دارم که می دونه ما عاشق همیم

اگه من عاشق دیوار بودم
ترک می‌خورد و یه پنجره میشد
اگه غم چشام‌و آینه می‌دید
دلش درگیر این منظره میشد
اگه تنهاییم‌و به شب می‌گفتم
همه شهرو برام بیدار می‌کرد
اگه با کوه درددل می‌کردم
صدام‌و لااقل تکرار می‌کرد
نشون میدی به من بی‌اعتنایی
تو رو می‌خوام ولی به چه بهایی!؟
شاید با مهربونی زیادم
خودم‌و اشتباه توضیح دادم!
منم اون‌که میون شب تیره
نتونست هیچ‌کی نادیده‌م بگیره!
همون‌که با نگاهش به تو فهموند
میشه مغرور بود اما نرنجوند!
میرم جایی که گریه‌م بی‌صدا شه
فراموش کردنم آسون نباشه
از این تقدیر می‌لرزه وجودم
من امتحانم‌و پس داده بودم

کدوم خواستن کدوم جنون کدوم عشق
شاید خیلی از این حرفا دروغه
تا وقتی باهمیم از عشق میگیم
نباشیم قولمون حتا دروغه
از این عشقایی که زنجیر میشه
هوس‌هایی که دامن‌گیر میشه
می‌ترسم چون دلم بی‌اعتماده
به احساسی که بی‌تأثیر میشه
نه اینکه عاشقی حال خوشی نیست
نه اینکه زندگی بی‌عشق میشه
فقط کاش بین این حسای مبهم
بفهمم آخرش چی عشق میشه
مث حرفی که نگاهی
نمی‌گفته و می‌گفته
اتفاقیه که گاهی
نمی‌افته و می‌افته
حس یخ زدن تو آتیش
حال سوختن تو سرما
تو بیداری یه خیاله
یه حقیقته تو رویا
تو فکرش نیستیم‌ و پیداش میشه
ولی وقتی که باید باشه میره
به حال و روز ما کاری نداره
همیشه یا براش زوده یا دیره
نه اینکه عاشقی حال خوشی نیست
نه اینکه زندگی بی‌عشق میشه
فقط کاش بین این حسای مبهم
بفهمم آخرش چی عشق میشه

پی حس همون روزام، پی احساس آرامش
همون حسی که این روزا، به حد مرگ میخوامش
دلم میخواد عاشق شم، آخه فکرت شده دنیام
اگه عاشق شدن درده، من این دردو ازت میخوام
اگه این زندگی باشه، من ازمردن هراسم نیست
یه حسی دارم این روزا، شاید مردم حواسم نیست
اگه این زندگی باشه، اگه این سهمم از دنیاس،
من ازمردن هراسم نیست
یه حسی دارم این روزا، که گاهی باخودم میگم،
شاید مردم حواسم نیست
بعد تو من از همه دنیا بریدم
باورم کن من به بد جایی رسیدم
لحظه لحظه زندگیمون با عذابه
باورم کن حال من خیلی خرابه
اگه این زندگی باشه، من ازمردن هراسم نیست
یه حسی دارم این روزا، شاید مردم حواسم نیست
اگه این زندگی باشه، اگه این سهمم از دنیاس،
من ازمردن هراسم نیست
یه حسی دارم این روزا، که گاهی باخودم میگم،
شاید مردم حواسم نیست

ای که بی تو خودمو تک و تنها می‌بینم
هر جا که پا میذارم تو رو اونجا می‌بینم
یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود
قصه‌ی غربت تو قد صد تا قصه بود
یاد تو هر جا که هستم با منه
داره عمر منو آتیش میزنه
تو برام خورشید بودی توی این دنیای سرد
گونه‌های خیسمو دستای تو پاک می‌کرد
حالا اون دستا کجاس اون دوتا دستای خوب
چرا بیصدا شده لب قصه‌های خوب
من که باور ندارم اون همه خاطره مرد
عاشق آسمونا پشت یک پنجره مرد
آسمون سنگی شده خدا انگار خوابیده
انگار از اون بالاها گریه هامو ندیده
یاد تو هرجا که هستم با منه
داره عمر منو آتیش میزنه

نگاه کن من چه بی پروا، چه بی پروا
به مرز قصه های کهنه می تازم
نگاه کن با چه سرسختی تو این سرما
برای عشق یه فصل تازه می سازم
یه فصل پاک، یه فصل امن و بی وحشت
برای تو که یک گلبرگ زودرنجی
یه فصل گرم و راحت زیر پوست من
برای تو که باارزش ترین گنجی
نگاه کن من به عشق تو چه مجنون وار
تن یخ بستهء پروازو می بوسم
بیا گرم کن منو با سرخی رگ هات
من اون رگ های پر آوازو می بوسم
تو رو می بوسم ای پاکیزهء عریان
تو رو پاکیزه مثل پرچم ایران
طلوع کن من حرارت از تو می گیرم
ظهور کن من شهامت از تو می گیرم
بیا ، هیچ کس مثل من و تو عاشق نیست
مثل ما عاشق و همسایه و همدم
بیا ، از شیشهء سخت و بلند عشق
مثل ارابهء نور رد بشیم با هم
نگاه کن ، من چه شبنم وار، چه شبنم وار
به استقبال دستای خزون می رم
هراسم نیست از این سرمای ویران گر
برای تو ، من عاشقانه می میرم

و من چه شادترینم، برای آمدنت
کنم هُمای دل و جان، فدای آمدنت
سری که در همه احوال، سرفرازی کرد
کنون نثار کنم من، به پای آمدنت
شکوفه زد به گياه ِ دلم، بهار آمد
ميان برف ِ زمستان، صفای آمدنت
بگو به مُطرب و ساقی، که بزم آرایند
به شادباش و، دم ِ دلگشای آمدنت
دلم چو مرغ ِ قفس، بی‌قرار و بی‌تاب است
گشوده بال و پری، در هوای آمدنت
شبم که خواب نیاید به چشم، تا به سحر
مباد بگذرم از، کيميای آمدنت
تمام ِ عمر شمردم، عبور ِ عقربه را
به ساعت ِ دل ِ خود، لحظه‌های آمدنت…
دوباره روز به شب آمد و، دلم تنگ است
برای عاشقی و، روزهای آمدنت

به تو می انديشم
ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می انديشم
همه وقت
همه جا
من به هر حال که باشم به تو می انديشم
تو بدان اين را تنها تو بدان!
تو بيا
تو بمان با من . تنها تو بمان
جای مهتاب به تاريکی شبها تو بتاب
من فدای تو. به جای همه گلها تو بخند
اينک اين من که به پای تو درافتادم باز
ريسمانی کن از اين موی بلند
تو بگير
تو ببند
تو بخواه
پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ابر هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستی تو بجوش
من همين يک نفس از جرعه جانم باقی است
اخرين جرعه اين جام تهی را تو بنوش…ـ

ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم
چند وقتی است که هر شب به تو می اندیشم
به تو آری به تو یعنی به همان منظر دور
به همان سبز صمیمی ، به همان باغ بلور
به همان سایه ، همان وهم ، همان تصویری
که سراغش ز غزلهای خودم میگیری
به تبسم ، به تکلف ، به دل آرایی تو
به خموشی ، به تماشا ، به شکیبایی تو
به نفسهای تو در سایه سنگین سکوت
به سخنهای تو با لهجه شیرین سکوت
به همان زل زدن از فاصله دور به هم
یعنی آن شیوه فهماندن منظور به هم
شبحی چند شب است آفت جانم شده است
اول اسم کسی ورد زبانم شده است ( ادامه )

به سراغ تو شبی می آیم… می آیم
با دو صد بوسه ی ناب، با دو صد راز و نیاز
به سراغ تو شبی می آیم… می آیم
با دلی خسته ز درد، با غم و غصه زیاد
مثل شبنم که نشیند بر گل…
چو حبابی که نشیند بر موج
مثل بارون روی گلبرگ درخت…
همچو دیدار تو با من در خواب
به سراغ تو شبی می آیم…
من به دیدار تو باز می آیم… می آیم
با دلی خسته ز درد ،
دور از این رنگ و ریا
میدهم دل به دل قصه ی تو…
قصه ی غصه ی تنهایی تو
میکشم بار غمهای تو به دوش…
خسته از دوری و تنهایی تو
به سراغ تو شبی می آیم…
به سراغ تو شبی می آیم…