دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاسـت بیایید بیایید
معشوق تو همسایـه دیـوار بـه دیـوار
در بادیه سر گشته شما در چه هوایید
گر صورت بی صورت معشوق ببینید
هم خواجه و هم خانه و هم کعبه شمایید
ده بار از آن خانه بدان راه برفـتید
یک بار از این خانه بر این بام بر آیید
ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید
آن خانه لطیف است نشان هاش بگفتید
از خواجه آن خانـه نشانی بنمایید
یک دسته گل کو اگر آن باغ بدیدید
یک گوهر جان کو آگر از بحر خدایید
ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همین جاست بیایید بیایید ( ادامه )

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه
خواهد به سرآیدشب هجران تو یا نه
جمعی به تو مشغول و تو فارغ ز میانه
هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که شدم پرتو کاشانه تویی تو
در کعبه و در دیر چو جانانه تویی تو
منظور من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی …کعبه و بتخانه بهانه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه
بلبل به چمن زار گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار نهان دید
عارف صفت حمد تو از پیر و جوان دید
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم ..من که روم خانه به خانه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه ( ادامه )

دل غربت نشین من
غم آلود غمگین من
ببین داغ غربت نشست
به روح بی سرزمین من
به روح بی سرزمین من
سهمم از عمر گله شد
دله بی حوصله شد
بغض بد پیله ی اشک
سرخورده ی فاصله شد
که سهمم از عمر گله شد
شب و دلتنگی و حسرت
گره خوردن با غم و تردید
گذره ساعت و تقویم
چه بی مکث پای این تبعید
یه عمریه گشتم
که توی گذشتم
کجا جا گذاشتم
خودمو عمرو جوونیمو ( ادامه )

همه یار دارن و بی یار ماییم
لباس کهنه بازار ماییم
همه دارن لباس کدخدایی
نمد پوش قلندر وار ماییم
بی یار ماییم بی یار ماییم
خوشا امشو که مهمون شماییم
کبوتر بر لب بوم شماییم
تٌرٌش رویی نکن مهمون عزیزه
خدا دونه که فردا شو کجاییم
بی یار ماییم بی یار ماییم
نشونٌم باغ سروناز دادند
به دستم نرگس شیراز دادند
تا اومدٌم سر و سامان بگیرٌم
منو از آشیون پرواز دادند
همه یار دارن و بی یار ماییم
لباس کهنه بازار ماییم
همه دارن لباس کدخدایی
نمد پوش قلندر وار ماییم
بی یار ماییم بی یار ماییم
می ترسٌم تا بخوام برٌم به خونه ( ادامه )

اگر غفلت نمودیم قبول معذرت کن
کمی از باده عشق به ما هم مرحمت کن
کمی از جام هستی بده ما هم بنوشیم
ردای عاشقی را بده ما هم بپوشیم
تو ای پیغمبر عشق
صفایی خرج این دیوانه دل کن
دعایی همره این خسته دل کن
اگر غفلت نمودیم قبول معذرت کن
کمی از باده عشق به ما هم مرحمت کن
من از هر ضربه قلبم شنیدم
که بی عشق ارزشی دنیا نداره
من از هر ضربه قلبم شنیدم
که بی عشق زندگی معنا نداره ( ادامه )

به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو ز گلشن رو کرده نهان
در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود
ای برگ ستم دیده پاییزی
آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی
روزی تو هم آغوش گلی بودی
دلداده و مدهوش گلی بودی
ای عاشق شیدا دلداده رسوا
گویمت چرا فسرده ام
در گل نه صفایی باشد نه وفایی
جز ستم ز دل نبرده ام
آه
بارغمش در دل بنشاندم
در ره او من جان بفشاندم
تا شد نوگل گلشن زیب چمن
رفت آن گل من از دست
با خار و خسی بنشست
من ماندم و صد خار ستم
این پیکر بی جان ( ادامه )

نيم هشاریم و یک نیم دگر مستانه ایم
لطفی ای ساقی که ما محتاج یک پیمانه ایم
بيم رسواييم مده ای شيخ ما را بعد از اين
سال ها شد ما به رندی در جهان افسانه ايم
عقل اگر با ما بود از عهد دیرین آشنا
بگذر از ما گو که نيز از خویشتن بیگانه ايم
لب به لعل گلرخان بنهاده همچون ساغريم
چنگ در زلف بتان افکنده همچون شانه ايم
نيم هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ایم
لطفی ای ساقی که ما محتاج یک پیمانه ایم
عقل اگر با ما بود از عهد دیرین آشنا
بگذر از ما گو که نيز از خویشتن بیگانه ايم ( ادامه )

ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما
ای نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما
جوشی بنه در شور ما تا می‌ شود انگور ما
ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما
ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما
آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما
ای یار ما عیار ما دام دل خمار ما
پا وامکش از کار ما بستان گرو دستار ما
در گل بمانده پای دل جان می‌دهم چه جای دل  ( ادامه )

نفس برآمد و کام از تو برنمی‌آید
فغان که بختِ من از خواب درنمی‌آید
ز بس که شد دلِ حافظ رمیده از همه‌کس
کنون ز حلقه‌ی زلفت به‌در نمی‌آید
در دل و جان خانه کردی
در دل و جان خانه کردی عاقبت
هر دو را ویرانه کردی
هر دو را ویرانه کردی عاقبت
آمدی که آتش در این عالم زنی
وا نگشتی تا نکردی عاقبت
ای ز عشقت عالمی ویران شده
قصد این ویرانه کردی عاقبت
ای دل مجنون ای دل مجنون
ای دل مجنون و از مجنون بدتر
مردی مردانه کردی عاقبت
عشق را بی خویش بردی در حرم  ( ادامه )

به من گفتی که دل دریا کن ای دوست
همه دریا از آن ما کن ای دوست
دلم دریا شد و دادم به دستت
مکش دریا به خون پروا کن ای دوست
کنار چشمه ای بودیم در خواب
تو با جامی ربودی ماه از آب
چو نوشیدیم از آن جام گوارا
تو نیلوفر شدی من اشک مهتاب
تن بیشه پر از مهتابه امشب
پلنگ کوه ها در خوابه امشب ( ادامه )