دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

بر گیسویت ای جان ، کمتر زن شانه
چون در چین و شکنش دارد دل من کاشانه
چون در چین و شکنش دارد دل من کاشانه
بگشا ز مویت گرهی چند ای مه
تا بگشایی گرهی شاید ز دل دیوانه
تا بگشایی گرهی شاید ز دل دیوانه
دل در مویت دارد خانه
مجنون گردد چو زنی هر دم شانه
مجنون گردد چو زنی هر دم شانه
بر گیسویت ای جان ، کمتر زن شانه
چون در چین و شکنش دارد دل من کاشانه
چون در چین و شکنش دارد دل من کاشانه
بگشا ز مویت گرهی چند ای مه
تا بگشایی گرهی شاید ز دل دیوانه (ادامه)

بلندی موی سیاهت شب یلدا
اشکای تو به پاکی آب چشمه ها
سپیدی سینه ی تو برف زمستون
چشمای آبی تو مثل یه دریا
من از شروع شب در انتظار تو
تو یار غیر و من همیشه یار تو
بیرون داره میاد شب از تو خونه ها
تو خورشید منی…تو هم بیرون بیا
بلندی موی سیاهت شب یلدا
اشکای تو به پاکی آب چشمه ها
سپیدی سینه ی تو برف زمستون
چشمای آبی تو مثل یه دریا (ادامه)

من یه باغ سر سبز
خاک پاک دور بودم
ریشه گاه تاریکی
قبله گاه نور بودم
هر پناه این خاکم
تکیه گاه ر ستن بود
ابر تازه ی بارون
تا همیشه با من بود
بی هراس و آسوده
از زوال و بی مرگی
نوح تازه یی بودم
از غرور بی مرگی
روز و شب رفیق من
چشمه بود و بارون بود
کیمیای عشق با من
تا همیشه مهمون بود
زخم حادثه یکشب
بی وقفه هلاکم کرد
ریشه ریشه ویرون و
شاخه شاخه خاکم کرد (ادامه)

یاد از آن روزی که بودی زهره یار من
دور از چشم رقیبان درکنار من
حالی خالیست جایت ای نگار من
در شام تار من آخر کجائی زهره
یاد داری زهره آن روزی که در صحرا
دست اندر دست هم گردش کنان تنها
راه می رفتیم و در بین شقایقها
بود عالم مارا لطف و صفایی زهره
بود هنگام غروب آن روز افق زیبا
ایستادیم از برای دیدنش آنجا
تکیه تو بر سینه ام دادی سر خود را
گفتیم و گفتنیها بس رازهایی زهره (ادامه)

مثل اسم خودم اینو می دونم
می دونم که یک نفر یه روز میاد
می دونم که وقتی از راه برسه
هرچی که خوبه وایه منم می خواد
درا رو وا می کنم پنجره ها رو می شکنم
مژده دیدنشو تو کوچه ها جار می زنم
وقتی از راه برسه با بوسه ای
قفل این غمستونو وا می کنه
منو تو یه شهر دیگه می بره
با هوای تازه آشنا می کنه
درا رو وا می کنم پنجره ها رو می شکنم
مژده دیدنشو تو کوچه ها جار می زنم
توی این خونه دربسته
توی این صندوق سربسته
همه آرزوهام دور میشه
میون دیوارای سنگی
میون این همه دلتنگی (ادامه)

ای مه من، ای بت چین ای صنم
لالـه رُخ  زهره جبیین ای صنم
تا به تـو دادم دل و دین ای صـنم
برهمه کس گشته یقین ای صنم
من ز تو دوری نتوانم دیگر , جانم
وز تو صبوری نتوانم دیگر
بیا حبیبم، بیا طبیبم
بیا حبیبم، بیا طبیبم
هر که تو را دیده ز خـود دل برید
رفته ز خود، تا که رُخت را بدید
تیر غمت، چون به دلِ من رسید
همچو بگفتم که همه کس شنید
من ز تو دوری نتوانم دیگر , جانم
وز تو صبوری نتوانم دیگر
بیا حبیبم، بیا طبیبم
بیا حبیبم، بیا طبیبم (ادامه)

بهار رسیده ای گل هوای باغ بهشته
انگار خدا توُ قلبم ،اسم تورو نوشته
تو هم خونم توئی جونم ،بمون تا من بمونم
تو دَرمونم تو همزبونم ،بمون تا من بمونم
زِبوی عطر تو مَستم ،تورو من می پَرستم
اَگه خاک زمینم ،یه عمره با گل نشستم
تو هم خونم توئی جونم ،بمون تا من بمونم
تو دَرمونم تو همزبونم ،بمون تا من بمونم
دل عاشق همیشه ،ظریفه مثل شیشه
زغصهء دوریه یار،به غم شکسته میشه
میدونم میدونی ،به عشقت من اَسیرم
میدونم میدونی ،که من برات میمیرم
برام عزیزترینی ،واسَم تو بهترینی
توُ خلوت دل من ،صدای آخرینی
تو هم خونم توئی جونم ،بمون تا من بمونم
تو دَرمونم تو همزبونم ،بمون تا من بمونم (ادامه)

هرگز هرگز هرگز بی تو نمی خندم
بی تو بر دل عشقی هرگز نمیبندم
خدا خدا خدایا اگر به کام من جهان نگردانی جهان بسوزانم
اگر خدا خدایا مرا بگریانی من آسمانت را زغم بگریانم
منم که در دل ز نامرادی فسانه ها دارم
منم که چون گل شکفته بر لب ترانه ها دارم
هرگز هرگز هرگز بی تو نمی خندم
بی تو بر دل عشقی هرگز نمیبندم
تو بیا فروغ آرزوها که رنج جستجو را پایان تویی
توبیا که بی تو آه سردم که بی تو موج دردم درمان تویی
منم که در دل ز نامرادی فسانه ها دارم
منم که چون گل شکفته بر لب ترانه ها دارم (ادامه)

شب های پاییزی

شب از شب‌های پاییزییست.
از آن همدرد و با من مهربان شب‌های شک‌آور،
ملول و خسته‌دل، گریان و طولانی.
شبی که در گمانم من که آیا بر شبم گرید، چنین همدرد،
و یا بر بامدام گرید، از من نیز پنهانی.
و اینک (خیره در من مهربان) بینم
که دست سرد و خیس‌ش را
چو بالشتی سیه زیر سرم ـ بالین سوداها ـ گذارد شب
من این می‌گویم و دنباله دارد شب.
خموش و مهربان با من
به‌کردار پرستاری سیه پوشیده پیشاپیش، دل برکنده از بیمار،
نشسته در کنارم، اشک بارد شب.
من این می‌گویم و دنباله دارد شب