دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

بازآ …
جانا به غريبستان چندين به چه می مانی؟
بازآ تو از اين غربت تا چند پريشانی
بازآ …
صد نامه فرستادم صد راه نشان دادم
يا نامه نمی خوانی يا راه نمی دانی
گر نامه نمی خوانی خود نامه تو را خواند
گر راه نمی دانی در پنجه ره دانی
باز آ که در آن مجلس قدر تو نداند کس
با سنگدلان منشين خود گوهر اين کانی
جانا به غريبستان چندين به چه می مانی؟ ( ادامه )

اگر غفلت نمودیم قبول معذرت کن
کمی از باده عشق به ما هم مرحمت کن
کمی از جام هستی بده ما هم بنوشیم
ردای عاشقی را بده ما هم بپوشیم
تو ای پیغمبر عشق
صفایی خرج این دیوانه دل کن
دعایی همره این خسته دل کن
اگر غفلت نمودیم قبول معذرت کن
کمی از باده عشق به ما هم مرحمت کن
من از هر ضربه قلبم شنیدم
که بی عشق ارزشی دنیا نداره
من از هر ضربه قلبم شنیدم
که بی عشق زندگی معنا نداره ( ادامه )

تک درختی تـیره بختم
که در سکوت صحرا
فریاد من شکسته در گلویم
تک درختی بی پناهم
که دشت آرزوها
گردید آخر مزار آرزویم
خشک و بی بارم پس سحرم کو
آن شــادابی آن بـرگ و بــرم کو
دور از یاران بـی توشـه و برگم
غم خانه محنت همسایه مرگم
بر رخـسارم غبار غم نشسـته
طوفان از من چه شاخه ها شکسته
چو نـهـال زهـرآلـوده هـمـه کـس از من بگریزد
نه کسی با من بنشیند نه کسی با من آمیـزد
گویم غم خود را با خار بـیابان
در سینه نهفتم اسرار فراوان
در دل شب سکوت صحرا وبختم افزا آ
از تو جدا بگویم ای مه حدیث خود با ماه ( ادامه )

وقتي مياي صداي پات از همه جاده ها مي ياد
انگار نه از يه شهر دور که از همه دنيا مي ياد
تا وقتي که در وا ميشه لحظه ديدن مي رسه
هر چي که جاده است رو زمين به سينه من مي رسه
اي که تويي همه کسم بي تو ميگيره نفسم
اگه تو رو داشته باشم به هر چي مي خوام مي رسم
وقتي تو نيستي قلبمو واسه کي تکرار بکنم
گلهاي خواب آلوده رو واسه کي بيدار بکنم
دست کبوتراي عشق واسه کي دونه بپاشه
مگه تن من مي تونه بدون تو زنده باشه
اي که تويي همه کسم بي تو ميگيره نفسم
اگه تو رو داشته باشم به هر چي مي خوام مي رسم
عزيزترين سوغاتيه غبار پيراهن تو
عمر دوباره منه ديدن و بوييدن تو
نه من تو رو واسه خودم نه از سر هوس مي‌خوام ( ادامه )

امشب در سر شوري دارم
امشب در دل نـوري دارم
باز امشب در اوج آسمانم
رازي باشـد بـا ستارگانم
امشب يک سر شوق و شورم
از اين عالم گويي دورم
از شادي پر گيرم کـه رسم بـه فلک
سرود هستي خوانم در بر حور و ملک
در آسمان ها غوغا فکنم
سبو بريزم ساغر شکنم
امشب يک سر شوق وشورم
از ايـن عالم گويي دورم
با ماه و پروين سخني گويم
وز روي مه خود اثري جويم
جان يابم زين شبها
ماه و زهره را بـه طرب آرم
از خود بي خبرم ز شعف دارم ( ادامه )

شمع و پروانه منم مست میخانه منم
رسوای زمانه منم دیوانه منم
یار پیمانه منم از خود بیگانه منم
رسوای زمانه منم دیوانه منم
چون باد صبا دربه درم
با عشق وجنون هم سفرم
شمع شب بی سحرم
از خود نبود خبرم
رسوای زمانه منم دیوانه منم
تو ای خدای من شنو نوای منم
زمین و آسمان تو می‌لرزد به زیر پای من
مه و ستارگان تو می‌سوزد ز ناله های من ( ادامه )

مرغ سحر ناله سر كن
داغ مرا تازه تر كن
زآه شرر بار
اين قفس را
برشکن و زير و زبر کن
بلبل پربسته ز کنج قفس درآ
نغمه آزادی نوع بشر سرا
وز نفسی عرصه اين خاک توده را
پر شرر کن
ظلم ظالم جور صياد
آشيانم داده بر باد
ای خدا ای فلك ای طبيعت
شام تاريك ما را سحر كن
نوبهار است گل به بار است
ابر چشمم ژاله بار است
اين قفس چون دلم تنگ وتار است ( ادامه )

به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو ز گلشن رو کرده نهان
در رهگذرش باد خزان
چون پیک بلا بود
ای برگ ستم دیده پاییزی
آخر تو ز گلشن ز چه بگریزی
روزی تو هم آغوش گلی بودی
دلداده و مدهوش گلی بودی
ای عاشق شیدا دلداده رسوا
گویمت چرا فسرده ام
در گل نه صفایی باشد نه وفایی
جز ستم ز دل نبرده ام
آه
بارغمش در دل بنشاندم
در ره او من جان بفشاندم
تا شد نوگل گلشن زیب چمن
رفت آن گل من از دست
با خار و خسی بنشست
من ماندم و صد خار ستم
این پیکر بی جان ( ادامه )

این همه آشفته حالی این همه نازک خیالی
ای به دوش افکنده گیسو از تو دارم از تو دارم
این غرور و عشق و مستی خنده بر غوغای هستی
ای سیه چشم و سیه مو ازتو دارم از تو دارم
این تو بودی کز ازل خواندی به من درس وفا را
این تو بودی کآشنا کردی به عشق این مبتلا را
من که این حاشا نکردم از غمت پروا نکردم
دین من دنیای من از عشق جاویدان تو رونق گرفته
سوز من سودای من از نور بی پایان تو رونق گرفته
این همه آشفته حالی این همه نازک خیالی
ای به دوش افکنده گیسو از تو دارم از تو دارم
من خود آتشی که مرا داده رنگ فنا میشناسم
من خود شیوه نگه چشم مست تو را میشناسم ( ادامه )

منم آن سالک هفت وادی عشق
که باشد مقصدم آبادی عشق
ندارم وحشتی از گم شدن ها
که باشد رهنمایم هادی عشق
سفر کردم به روی مرکب درد
گلاب گريه ام تنها ره آورد
به یک عالم نبخشم ذره اش را
عجب درد و عجب درد و عجب درد
خدايا جمله اسباب جنون هست
دلم مجنون از عالم برون هست
از آن ابرو اشارت ها هم اکنون
که بنمايم دل ديوانه چون هست
سفر کردم به روی مرکب درد
گلاب گريه ام تنها ره آورد
به یک عالم نبخشم ذره اش را
عجب درد و عجب درد و عجب درد ( ادامه )