دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

بارالها مددی که از تو غافل نشوم
بارالها مددی غريب و سائل نشوم
کمکم کن که پر از عشق شود دفتر دل
کمکم کن که ورق پاره باطل نشوم
با تو درويش منم گذشته از خويش منم
آن کم از همگان بيش منم گذشته از خويش منم
مثل يک شاخه سنگين پرم از بار نياز
بارالها چه کنم گر به تو مايل نشوم؟
دل درويش من اين ثروت بی پرده وفا
آيه بذل توام چگونه نازل نشوم
با تو درويش منم گذشته از خويش منم
آن کم از همگان بيش منم گذشته از خويش منم
من يکی قطره و تو ساحل دريای وجود
کمتر از هيچم اگر من به تو واصل نشوم ( ادامه )

صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم
و آنگه همه بت ها را در پیش تو بگدازم
صد نقش برانگیزم با روح در آمیزم
چون نقش تو را بینم در آتش اش اندازم
تو ساقی خماری یا دشمن هشیاری
یا آنکه کنی ویران هرخانه که من سازم
جان ريخته شد بر تو آميخته شد با تو
چون بوي تو دارد جان جان راهله بنوازم
هر خون كه زمن رويد با خاك تو مي گويد: ( ادامه )

سادگي هامو شناختي
از نگاهم قصه ساختي
تـوي اين هواي غربـت
رنگ چشمـامو نباختي
واسه من مثل بهاري
عطر خوب شاليزاري
زيـر رگبار شکايت
منو تـنها نمي ذاري
تـو دليل خوب بـودن
لحظه ها رو ساده خوندن
تـو همه دلگرمي من
تا هميشه زنده موندن
تا هميشه زنده موندن
سفر دوباره تو
لحظه ابري رفتن
چشم تو دوباره ديدن ( ادامه )

عمر من غارت شد و غارتگر از من دور شد
من صبوري كردم و تاراج گر مغرور شد
عمر من همراه با تكرار روز و شب گذشت
شمع فانوس جواني دم به دم كم نور شد
خويشتن را بشكني ايثار اگر از حد گذشت
پاكبازي هر چه كردم دشمني منظور شد
راه را از چاه در هر لحظه ايي بايد شناخت
يك قدم غافل شدم يك عمر راهم دور شد
اي جوان كي گفته فصل انتهاست ؟
فصل اميد است و روز ابتداست
زندگي را با چراغ معرفت آغاز كن
در ركاب دوستي با همسفر پرواز كن  ( ادامه )

ميگويمت ولي تو كجا گوش ميكني
دستم نميرسد كه در آغوش گيرمت
اي ماه با كه دست در آغوش مي كني؟
در ساغر تو چيست كه با جرعه نخست
هشيار و مست را همه مدهوش ميكني
گر گوش ميكني سخني خوش بگويمت
بهتر ز گوهري كه تو در گوش ميكني
جام جهان ز خون دل عاشقان پر است ( ادامه )

تو ای تنها کس من یاور من
تو ای تنها دلیل باور من
تو خود عشقی و میدانی به جز عشق
نبوده باورم ای یاور من
ای جان جهان ای عشق
ای روح زمان ای عشق
تو ایزد و یزدانم تو اهور مزدایم
من ذره ای از ذاتت تو مکتب و آرمانم
هم پایی و هم گویی هم با من و هم اویی
از توست که میتابد این پرتو جادویی
از توست که می پاید این کون و مکان گویی
ای دلیل آوازم ای دو بال پروازم
می آیم و می آیی هر صبح به پیشوازم
می سازم و میتازی تا دل به تو بسپارم
ای جان جهان ای عشق
ای روح زمان ای عشق
تو ایزد و یزدانم تو اهور مزدایم
من ذره ای از ذاتت تو مکتب و آرمانم ( ادامه )

در اين دنيا تك و تنها شدم من
گياهي در دل صحرا شدم من
چو مجنوني كه از مردم گريزد
شتابان در پي ليلا شدم من
چه بي اثر مي خندم
چه بي ثمر مي گريم
به ناكامي چرا رسوا شدم من
چرا عاشق چرا شيدا شدم من
من آن دير آشنا را ميشناسم
من آن شيرين ادا را ميشناسم
محبت بين ما كار خدا بود
از اينجا من خدا را مي شناسم
چه بي اثر مي خندم
چه بي ثمر مي گريم  ( ادامه )

الا اي آهوي وحشـي کجایی
مرا با توست چندين آشنايی
دو تنها و دو سرگردان دو بي کس
دد و دامت کمين از پيش و از پس
چه خواهد شد بگوييد اي رفيقان
رفيق بي کسان يار غريبان
بيا تـا حال يکديگر بدانيم
مراد هم بجو ييم ار توانيم
مگر خضر مبارک پي در آيد
که اين تنها بدان تنها رساند
دو تنها و دو سرگردان دو بي کس
دد و دامت کمين از پيش و از پس
فرح بخشي در اين ترکيب پيداست
که نغز شعر و مغز جان اجزاست
که اين نافه ز چين جيب حورست
نه آن آهو کـه از مردم نفورست
که روزي رهروي در سرزميني
به لطفش گفت رند رهنشيـنـي ( ادامه )

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه
خواهد به سرآیدشب هجران تو یا نه
جمعی به تو مشغول و تو فارغ ز میانه
هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که شدم پرتو کاشانه تویی تو
در کعبه و در دیر چو جانانه تویی تو
منظور من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی …کعبه و بتخانه بهانه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه
بلبل به چمن زار گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار نهان دید
عارف صفت حمد تو از پیر و جوان دید
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم ..من که روم خانه به خانه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه ( ادامه )

جدا از تو نمی خواهم ببینم روی دنیا را
بیا تا درشب چشمت ببازم صبح فردا را
بیا بگشا سر خم را بیاور پیش مینا را
به روی زلف های من بریز عِقد ثریا را
به عطر گل خدا را بین که در گلزار می پیچد
ز نیلوفر که عاشقتر که بر دیوار می پیچد
مخور صائب فریب فضل از عمامه ی زاهد
که در گنبد ز بی مغزی صدا بسیار می پیچد
بیا با چشم دل بینیم شوق موج دریا را
کدام عشق کهن آلوده پر کرده صدفها را
بیا ای هم نفس در هم بریزیم این نفسها را
بیا با عشق خود آتش زنیم این کهکشانها
صدای عشق تنها در دل هوشیار می پیچد
بیا میخانه آنجا هم صدای یار می پیچد
مخور صائب فریب فضل از عمامه ی زاهد
که در گنبد ز بی مغزی صدا بسیار می پیچد ( ادامه )